Manchmool do kennt mer grad läädisch gewwe ...

Manchmool do kennt mer grad läädisch gewwe
wammer so noochdenkt iwwers Leewe
unn werd merb, im Lauf vun de Zeit
iwwer manche Widrigkeit .
Unn es froocht sich so e manches Menschekind
ob es de richtge Weech aach find
Manchmool do esch mer schwer enttdeicht
Manchmool saacht mer sich : es reicht!
esch enttdaischt unn esch fruschdriert
simuliert unn resginiert:
Haschd- Frää- du Kummer mit deim Mann
sieschd - Mann- du der dei Frää mool an. -
Was hot mer alles nit prowiert?,
So steht mer do unn simuliert.
Was hoschd der Mieh mit de Kinnnerles gewwe-,
Hoschd im Beruf dich bemieht vorwärts se streewe
Unn was hat mer an Lieb unn Mieh inveschdiert!
Unn jetzt stehtschd do unn bischd fruschdriert -
Unn wann de betrachtschd de Lauf vun de Welt
Do esch o manches schlimm bestellt:
Statt daß Gerechtigkäät und de Friede regiert
werd die Erd noch meh ruiniert
Die Macht diktiert unns große Geld!
So steht es doch mit dere Welt.
Wer froocht schun, wie mer die Schepfung schitzt ?
Was es mir bringt- was meer des nitzt
Des esch scheint`s es änzig, was do zehlt-
so saacht mer sich unn guckt gequeelt.
Unn fangt mer mool aa, driwwer nooch ze sinniere
do mer kennt die Luschd faschd am Leewe ve`liere

Fer den wu mit so Gedanke sich queelt.
werd heit e Geschicht vezehlt,
wu uns ruft zur Geduld, die wu begreift,
daß alles sei Zeit braucht, bis es reift
e Gleichnis vun Jesus fer uns unn die Welt
es Gleichnis vum vierfache Ackerfeld
Doch bevor mer uss droff b`sinne
Will ich mit rer G`schicht beginne
wumer aus China hot bericht - Unn mer heern in der Geschicht,
vumme Ackersmann, wu hot sei Feld bestellt
hot Frucht ausgseet offem Ackerfeld
so wie de Nochber dichtisch unn wacker
sei Same hot ausgseet off seim Acker
Und wie die entsprechend Zeit esch rum -
so nooch e paar Woche- ach wie dumm;
do muß der Bauer off seim Acker entdecke
zu seim Entsetze unn Ve`schrecke
daß des mit Händ grad weer se greife
wie beim Nochber die Frucht viel besser deet` reife
Er neid em de gure Wachstumsseeche
daß die Frucht esch schun weirer unn desweeche
saacht er sich drum voller Zorn.
Warum wachst nit aach mei Korn
so schnell unn kräftig in meim Land?!
Des bringt mich grad um mein Vestand
Ich wäß, was ich mach: do guck ich nit zu
Daß d` Frucht nit g`scheid wachst- des loßt mer kä Ruh'
Ich guck do nit zu- do helf ich nooch
unn was er macht - ve`schlaacht em die Sprooch:
Er zobbelt unn zobbelt an jer`m Helmche rum
-Ach wie esch der Narr so dumm!!!- .
Kann unn will der nit begreife,
daß Frucht braucht Zeit fers Wachse unn Reife ?
Er esch de halwe Daach off Achse:
>>Ich helf de Plänzelcher nooch beim Wachse <<
unn sacht`s dann de Freinde mit großem Geschrei
ruft aach die Nochbersleit sich bei:
>>Guckt mool wie ich - so fleißig unn wacker
hebb wachse losse die Frucht off meim Acker!<<
Doch wie die Leit mi`m heemwerts gehe
unn dun sich mi`m sei Feld besehe:
Do leit ve`drickkelt unn ve`derrt,
was er hot erausgezerrt-
So esch`s -wie jerer Mensch begreift -
daß d`Frucht nit uhne Worzel reift-
Unn`s braucht alles, alles halt sei Zeit
wie bem Säe und Ernte, ehr liewe Leit.

Aach Jesus hot mool ä Geschicht vezehlt,
fer den, wu sich mit Sorche queelt-
ä Gleichnis eschs, wu äm macht Mut -
grad dann dut so e Wort em gut:
ä Gleichnis eschs vum Ährefeld
- der Acker freilich määnt die Welt -
unn es beschreibt de Lauf vun de Zeite,
wu Schwierigkeite uns dun bereite -

Was do so alles dut bassiere
so daß mer faschd kennt resigniere

E Spiegelbild esch`s fer unser Leewe
was uns bestärke will im Gläwe
daß mer druff unser Leewe baue
unn Liewen, Hoffen, nei Vetraue
weil`s Weizekorn, wu scheint`s do sterbt
im Erdborm drin vewest, vederbt
dut trotzdem keime- worze -reife
- mer kann des faschd nit recht begreife:
Mer määnt, des Saatkorn do geht unner
Doch wachst s unn reifts- s esch grad e Wunner!
unn traacht-unn traacht- wie Gott es will
Frucht iwwer Frucht in aller Schdill,
so daß es reicht fers dääglich Brot.
Aach wann die Ernt esch dorch vieles bedroht
Des kann mer aus de Biwwel sehe
dort duts Matthäus dreizeeh stehe:
En Bauer esch zum Feld hiigange
als er mi`m Säe hot aagefange
do esch en Schwarm vun Veechel kumme
unn hot manch Saatkorn weggenumme
Dort offem Weech schun eschs vedorwe
unns Leewe esch drin abgestorwe -
Unn manch Saatkorn esch gfalle off felsisches Land
Unn aaach des war nit groß vun Bestand
Sei Saft unn Kraft war bald em genumme
vedrickelt wars ball- schnell wars umkumme
Unn manch Korn esch gfalle unner die Hecke
unn Dorne unn Dischdle dun`s iwwerdecke
Unn aach do esch die Reifung nit geglickt
es Leewe esch dort unnerm Uukraut ve`stickt
Doch manch Korn gesäht vun de Sämanns -Hand
eech gfalle dort off gures Land
unn wachst unn reift unn traacht viel Frucht
wie weit unn breit mer lang se sucht
Die Ernt deet gut gelinge
Frucht hunnertfach erbringe.
Soweit die Geschicht, wu hot Jesus vezehlt,
damit es nit an Mut em fehlt
damit mer - wammer noch sinniert
nit all sein Glääwe mitveliert
Doch die Jinger geschart um ihn als die Mitt
- sei Freinde hän an Ihn die große Bitt
>>Mer wenn gern weirer die gut Botschaft heere
Kumm, sach se uns nochmool- unn du se erkläre <<
Drum hot er ne nochmools sei Botschaft gesaacht
damit mer wie Gott will- sei Leewe mit waacht
hot nochmools geredt vun de himmlische Sache
um sich fer immer veständlich se mache
daß nit voll Hochmut mer ins Uuglick nei rennt.
damit mer die Wohret entdeckt unn erkennt
unn mit Vestand unn alle Sinne
meecht, was zehlt, entdecke unn finne
Vum Saatkorn vezehlt er -wu esch des Wort
wu sich ausbreit unner de Mensche vun Ort zu Ort
Doch oft dut mer`s heere unn wirrer vegesse-
wie Same esch` s, vun den Vechel weggfresse -
Un wu de Feind nemmt Weg es Wort ,
do kann nix wachse an dem Ort
do kann des Wort nit Worrzel treiwe,
do kann nix reife, kann nix bleiwe
Wie Same, wu am Fels vedorrt
eschs wammer heert es gettlich Wort
heert es, nemmt gern aa mit großer Fräd
bis em was Schweres queele deet,
Bloß solang gibt es Wort em Halt,
so lang es em gutgeht unn gefallt.
Wanns unner Dorne fallt, do heert
mer hii offs Wort, wu em bekehrt
unn bleibt doch nit dodrin geborge
Geiz unn de Protzsucht- Luschd unn Sorge
wu de Weltlauf em bringt- des loßt`s vesticke
dut em graad die Luft abdricke
So vekimmert unn vestickt es gettlich Wort.
Unn nix wachst unn reift an some Ort
Wu gures Land esch, dut mer merke
was Gott uns sacht- loßt sich bestärke
im Gläwe, Liewe unn im Hoffe
do bleibt mer vun dem Wort (b/g)etroffe
So daß - in so em Lewe- nit vegewens mer sucht
die gure, edle, koschdbar Frucht.

So esch`s-saacht uns Jesus -im Lauf der Welt
unn aach im menschliche Herz drin bestellt
wie in em vierfache Ackerland
Wu bleibt die Frucht? Was hot Bestand?

Unn ich mään als: so e vierfach Feld
wie es Gleichnis uns vemeld
so esch aach es eigne menschliche Herz
wann aastreemt droff die Frääd-- de Schmerz:
Mer meecht die Botschaft gern als heere
- unn wieviel dut em do bei steere:
so manches vedrickelt unn erstirbt
so manches werd iwwerwuchert unn vedirbt
so manches kann nit Worzel treiwe
so mancher Eidruck werd nit bleiwe
so manches hot nit recht Bestand
Esch nit bei uns-wie beim Ackerland ?
Doch manchmool, da staunt mer-do reift Frucht
wie mer se bei de Mensche sucht-
Manchmool do esch mer fer annre offe
vetraut, liebt- halt dorch, dut hoffe
Manchmool do dut mer werklich iewe
an dem, wu uns braucht, die christliche Liewe
Manchmool gelingt em ä Stickel Geduld,
do tragt de annere unn sei Schuld :
do find sich nit bloß Schlechtigääit
ach Recht gebbt`s unn Gerechtigkäät .
Manchmool, do dut es bei Worte nit bleiwe
do dut de Gottes-Geischd uns treiwe
Manchmool- aach wammer Schlechtes erlebt
esch mer nit bloß off sein Vordääl bestrebt
Manchmool da treibt em nit Schaadefräd
do guckt mer, wie merm annre helfe deet
Do sieht mer beim annre, was quelt unn was schmerzt
Do geht mer hii zu em unn packt zu:-beherzt
Do macht mer nit mit, wo mer esch boshaft unn schlecht
do froocht mer: was esch gut jetzt unn recht?
Manchmool esch so mer fer`s gettliche Wort bereit
unn des schun jetzt, unn hier unn heit

Daß uns gelinge deet,
des, mään ich, mißt heit sei unser Bitt unn Gebet
Drum wann Gott mer bitte, zu seiner Ehr
daß `s gettlich Wort bei uns find Geheer:
daß mer bei uns nit vegeewens sucht
die gure, edle koschdbar Frucht
Daß mer des Wort erfasse
im Liewe uns iewe unn nit im Hasse
daß mer des Wort nit lossen fahre
dief drin im Herz bewahre
so daß es werd e fruchtbar Land
wu Frucht reift wu hot Bestand -
Frucht wu so ganz in de Still
wachst unn reift wie Gott es will
In widrige unn gure Zeite
sell des dorchs Leewe uns begleite
Mer wolln des Wort behalte
unn Gott die Treue halte
gedeihe, wie Same wachst off gurem Land
-ausg`sät vun Gott mit gurer Hand -
wu reife dut zu de rechte Zeit.
Drum bitten mern um sei Geleit
unn duns Gedeihe leeche
ganz in sein gettlich Schutz unn Seeche.

Unn de Friede vun Gott, wu isch heicher als unser Vestand
meecht bewahre uns in Dorf unn Land
meecht bewahre uns -in Jesus seim Name-
mit Herz unn Sinn-drum saach ich Ame(n)

TOP